16 ژانویه 2024

- یکی از چیزهایی که تو مسافرتم به آتلانتا اتفاق افتاد برخورد نزدیک با بچه های لی لی بود . من فقط یکبار اونها رو  اونم به مدت چند ساعت تو سال 2019 دیده بودم اما خب این بار فرق داشت و باهاشون توی یه خونه بودیم در حقیقت بازم پسرش رو زیاد ندیدم ولی دخترش رو چرا. 

این اواخر که با لی لی حرف میزدم خیلی در مورد دخترش حرف میزد و میگفت خیلی روحیه لطیف و شکننده ای داره و اصلا مثل من سخت و محکم نیست . البته سخت و محکم رو با جنبه منفیش میگفت . من گفتم بهش به اندازه کافی محبت میکنی ؟ گفت نه و چون من از مادرم محبت ندیدم انگار بلد نیستم . لی لی راست میگه . مادرش یکی از خودخواه ترین آدمهایی هست که من به عمرم دیدم . همه اطرافیان باید در خدمت اون باشن . وقتی پدر لی لی زنده بود انقدر مادرش رو دوست داشت و تحسینش میکرد که من توی کمتر زوجی این ارتباط یه طرفه رو دیده بودم . مادرشون اول خودش مهم بود بعد با فاصله زیادی خانواده اش . مدیریت هم میکرد دوندگی امریکا فرستادن بچه ها و مدیریت مالی و اینا رو هم انجام میداد اما خیلی خشک و مقرراتی . خلاصه لی لی  میگفت دخترم خیلی با احساسه و من نمیتونم اون احساسی رو که میخواد بهش بدم . 

- روزی که ما رسیدیم و با بچه ها سلام و علیک کردیم دیدم دخترش مریضه و جلو نیومد که ما مریض نشیم و از دور باهامون سلام و علیک کرد . بعد ما رفتیم شام بیرون و برگشتیم و دیدم لی لی اصلا نمیگه این بچه (یا بچه ها ) غذا داشتن و چی خوردن . من گفتم دخترت چی خورده ؟ گفت نمیدونم . خلاصه بهش گفتم بذار من یه سوپ براش درست کنم . گفت این موقع شب ؟ گفتم اگه مرغ داری که سریع میپزه . دید مرغ داره و من دست به کار شدم و نیم ساعته سوپ درست شد و راستش خیلی هم خوشمزه شد . لی لی هم دخترش رو صدا زد و ده بار گفت بیا ببین خاله مارال برات چه سوپی درست کرده . بعد من مشغول درست کردن دم نوش شدم براش چون گلوش درد میکرد . من با تیکه های زنجبیل و برش های لیمو ترش دم نوش درست میکنم که خیلی برای گلو درد و سرما خوردگی خوبه و با عسل شیرین میکنم . دخترش اون رو هم خورد و انگار خیلی آرومش کرد که تو اون چند روز هر بار ازش میپرسیدم چیزی میخوای ؟ میگفت میشه برام از اون چایی ها درست کنین ؟ 

در کل اون چند روزی که اونجا بودیم من حواسم به دخترش بود و گفتم که شب مهمونی هم که باز دخترش بخاطر حال بدش نیومد تو مهمونی من براش شام کشیدم و بردم . اینا رو گفتم که بگم این دختر با همون چند روز من رو دیدن ، دو دفعه و به فارسی به من گفت دوستت دارم . اینا رو که مینویسم قلبم ذوب میشه که این بچه چقدر کمبود محبت دیده و انقدر کسی رو نداره که بهش محبت کنه که این حرف رو زد چون من خودم بچه تین ایجر داشتم و میدونم که تین ایجر ها رو نمیشه با ده من عسل خورد . تقصیری هم ندارن خب غلیان هورمون و تغییرات زیادی دارن اما دختر لی لی که از مادرش هم محبت نمیبینه خیلی کمبود داره و دلم خیلی براش سوخت .

بچه های خود من هم خیلی کسی رو اطراف ندارن . از فامیلها البته مادر پدرشون و عموشون اینجا هستن و اونا رو میبینن اما من سعی میکنم توی هر فرصتی و به هر بهانه ای بهشون بگم که دوستشون دارم و یا یه کار کوچیک در حد توانایی خودم براشون بکنم . مثلا یه کادوی کوچیک در حد دالرما برای ولنتاین براشون بگیرم یا تکست مسیج بدم و بهشون یادآوری کنم که دوستشون دارم . 

- مهمونی شرکت هم رفتیم . از صبح شنبه که شبش قرار بود بریم مهمونی من شروع کردم به حاضر شدن دوش گرفتم ولی موهام رو نشستم و رفتم آرایشگاه . قبلا  که موهام رو هایلایت میکردم آرایشگرم گفت یه رنگساژ مجانی بعد هایلات میدم . منم گذاشتمش روز مهمونی و رفتم گفتم ریشه موهام رو رنگ کنه و بعد یه رنگساژ خیلی قشنگ کرد و بعد سشوار کشید . عملا فقط پول رنگ ریشه رو ازم گرفت . بعد رفتم خونه و لباسی که میخواستم بپوشم رو پیدا کردم و برای اولین بار و با ترس و لرز پوشیدم . چرا با ترس و لرز ؟ این لباس رو دو سال پیش خواهرم برام خریده بود و تا حالا حتی یکبار هم پرو نکرده بودم چون لباس شب بود و جایی نبود که بپوشم اما خوشبختانه خوب بود . آرایش زیادتری هم نسبت به همیشه کردم و راه افتادم و رفتم دنبال علی و رفتیم مهمونی . محل مهمونی خیلی مجلل بود و کلا مهمونی بسیار لوکسی بود از محل تحویل گرفتن پالتو و راهنما های که تو مسیر گذاشته بودن و محل خود مهمونی . مهمونی هم شامل 1500 نفر میشد که خب واقعا زیاد بود و خب همه کارمندهای اونتاریو ( استان ما) دعوت بودن . علی میگفت این عده خیلی زیاده . من بهش گفتم خب شرکت ما شعبه های خیلی زیادی داره و اینا فقط مال استان ما هستن که البته دفتر مرکزی اینجاست . خلاصه ما رفتیم و میزمون رو پیدا کردیم و نشستیم و تو گروه معمارها هماهنگی شده بود که اعضای گروه با هم دور یه میز بشینن. یعنی میزها 10 نفره بود و 6 تا میز رو چیده بودن که دور هر میز هم سینیور و هم اینترمیدیت و هم جونیور ولی همه از گروه معماری باشه . محیط سالن بسیار تاریک بود و بیشترش انقدر صدای موسیقی یا سخنرانی بلند بود که صدا به صدا نمیرسید اما من و علی کم و بیش حرف میزدیم . دوتا کوپن مشروب به هر کی داده بودن و سر میز هم بدون محدودیت شراب سفید و قرمز سرو میشد . ما هم یه کم مینشستیم و یه کم میرفتیم بیرون قدم میزدیم و دوباره میومدیم مینشستیم . هی از میزهای دیگه گروه خودمون میومدن بهمون سر میزدن و یه بار هم من و همکار اوکراینیم رفتیم به میزهای باقی مونده سر زدیم تا وقت شام شد . غذا رو توی 4 تا کورس سرو کردن و بین هر دو تا کورس فاصله مینداختن . پذیرایی بسیار لاکچری ولی مزه غذا ها متوسط بود . بد نبود ولی عالی نبود . 

رفتیم بیرون که از کوپن مشروبمون استفاده کنیم که اونا هم کوکتل نداشتن و من به زور یه لیوان سودا و لیمو و ودکا گرفتم و علی هم یه کوکا ! گرفت و برگشتیم . بعد شام موسیقی شروع شد و یه گروه موسیقی اومد که اصلا خوب نبود ولی ژستشون عالی بود . من گفتم ژستشون بهتراز کارشونه علی گفت مثل غذاشون (راست میگفت غذا بسیار لوکس بود ولی مزه اش معمولی بود ) ما هم رفتیم و یه کم رقصیدیم ولی زیاد رقصمون نیومد و دیگه برگشتیم سمت خونه ولی قبلش کوپن های مشروبمون رو دادم به یه نفر که حروم نشه .

نقد و بررسی  مهمونی و غیره ! : 

-دیدن همکارها تو اون محیط خیلی خوب بود و اینکه من توی شرکت به این معتبری کار میکنم و نشون دادنش به علی برام حس خوبی داشت . در کل هم مهمونی از متوسط بهتر بود اگر نقد کردم شاید به خاطر این بود که توقعم بیشتر بود . 

- وقتی رفتم دنبال علی و رفتیم و برگشتیم علیرغم اینکه خیلی به خودم رسیده بودم اصلا ازم تعریف نکرد و این یه کم عجیب بود چون در حالتهای خیلی معمولی تر ازم تعریف میکرد . 

- ازم تا حالا نخواسته که شب پیشش بمونم و من فکر میکردم که این شب رو ازم بخواد پیشش بمونم چون دیر از مهمونی قرار بود برگردیم و خونه اون خیلی نزدیکتر بود . من که منتظر شدم و دیدم ازم نخواست خودم بهش تکست دادم و با یه لحنی که چیز مهمی نیست ( واقعا حیاتی که نبود ) گفتم دلم میخواد امشب پیشت بمونم که جواب داد مدت خیلی زیادیه که شب کسی  پهلوم نخوابیده و با معذرت خواهی گفت که الان آمادگیش رو نداره و من گفتم اشکال نداره و بعد هم که همدیگه رو دیدیم در موردش حرف نزدیم . این درحالیه که راج تو قرار سوم ازم خواست بعد رستوران برم خونه اش و شب هم بمونم که عذرخواهی کردم و گفتم هنوز آمادگیش رو ندارم . یه جورایی هم ناراحت شدم و هم خوشحال . فکر کردم خب پس آدمی نیست که خیلی راحت بتونه با دیگران این ارتباط رو برقرار کنه .

- وقتی به دیگران معرفیش میکردم اصلا نمیدونستم ارتباطش با خودم رو چی بگم و فقط اسمش رو میگفتم .

- بدترین قسمت مهمونی به نظرم قسمت رقص بود که علی عین عین عین همسر سابقم میرقصید !! انگار استعداد آقایون ایرانی در همین حده و جالب اینجاست که من کلی به اون بدبخت نقد میکردم که بهتر برقص ولی الان انگار همون اون آدم داشت جلوم میرقصید ! البته منم خودم چیز جالبی نیستم . حالا رقص ایرانی یه چیزی ولی خارجکی که هچ

همین دیگه